Hoe in naam van de vooruitgang alles van waarde onderschikt is.
Steeds vaker lees je een pleidooi om een snelle verbinding van Groningen met de Randstad aan te leggen. Ik betwijfel of het een goed idee is. Als er een snelle verbinding komt dan wordt heel Nederland één grote Randstad. Een aantal redenen waarom we dat volgens mij niet moeten willen.
Rust. Groningen is een rustige en relaxte stad. De Ommelanden zijn uniek.
Nergens in Nederland vind je zo’n fraai cultuurlandschap. Ik moet er niet aan denken dat het woonklimaat hier net zo wordt als in de Randstad (en ik ben in Amsterdam geboren). Kijk eens bij ‘Groninger Kerken‘ en ‘Het Gronings Landschap‘ en je ziet wat echt waardevol is. Laten we dat behouden.
Toerisme. Het is toch juist een meerwaarde dat je hier nog rustig kan genieten van de mooie landschappen, alle Romaanse kerken en schitterende orgels (om maar wat te noemen) zonder te struikelen over de toeristen. Laten we rustzoekers aantrekken en niet mensen hier naar toe halen die even in een paar uur Groningen doen. Mijn schrikbeelden zijn Amsterdam, Barcelona, Venetië enzovoort. Van vrienden uit Gouda hoor ik dat het daar ook al niet meer fijn wonen is.
Schone lucht. Wij zijn jaren geleden uit de randstad gevlucht vanwege de vieze lucht (longproblemen). Moet het laatste stukje Nederland nu ook vervuilen?
Natuurlijk veranderen zaken. Uiteraard is het fijn als hier werkgelegenheid komt voor de energietransitie. Maar laten we niet altijd maar alles sneller willen en altijd maar willen groeien. Écht een achterhaald idee. We weten nu toch zo langzamerhand dat dat een doodlopende weg is. En ja, dan ben ik maar wat langer onderweg als ik naar Maastricht wil. So what? We zijn een postzegellandje. Laten we Groningen koesteren.
Ik kan het niet mooier zeggen dan Jan Fischer deed: vernieuwen is een gebrek aan zelfbeheersing.